بیش از یک ماه پیش یک شرکت فناوری پیشرو در ایالات متحده بیانیه‌ای نسبتا مرموز صادر کرد. "انویدیا" پیشرفته‌ترین تراشه‌های رایانه‌ای را تولید می‌کند. کارت‌های سیلیکونی کوچکی که برای همه چیز از ابررایانه‌ها گرفته تا ماشین‌های مدرن و گوشی‌های تلفن‌های همراه مورد نیاز است. این شرکت اعلام کرده که دولت آمریکا صادرات پیشرفته‌ترین تراشه‌های خود را به برخی از کشورهای خاورمیانه محدود می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
انویدیا اعلام نکرده که کدام کشورها تحت تاثیر قرار گرفته اند. هم چنین درباره چرایی و چگونگی این تحت تاثیر قرار گرفتن نیز توضیحی نداده است. با این وجود، برای بسیاری از ناظران این امر نشانه ورود جنگ فناوری بین چین و آمریکا به خاورمیانه بوده است. به گزارش فرارو به نقل از دویچه وله، مدتی است که ایالات متحده در تلاش است در زمینه توسعه فناوری هوش مصنوعی، فناوری‌ای که در حال تغییر دادن جهان است، از چین پیشی بگیرد. ایالات متحده برای کاهش سرعت پیشرفت هوش مصنوعی چین اخیرا تاکتیکی را به کار گرفته است: محدود ساختن دسترسی چینی‌ها به تراشه‌های رایانه‌ای یا نیمه هادی‌های مورد نیاز برای پیشرفته‌ترین مدل‌های هوش مصنوعی. توسعه هوش مصنوعی بدون این تراشه‌های رایانه‌ای بسیار دشوار است.چنین تراشه‌هایی عمدتا توسط شرکت‌های مستقر در ایالات متحده از جمله انویدیا تولید می‌شوند. به همین دلیل است که سال گذشته وزارت بازرگانی ایالات متحده اعلام کرد صادرات تراشه‌های پیشرفته به چین و روسیه را محدود می‌کند. اعلامیه ماه آگوست آن وزارتخانه لایه دیگری را به این محدودیت‌های صادراتی می‌افزاید.
کدام کشورهای خاورمیانه تحت تاثیر قرار گرفته اند؟ نه دولت ایالات متحده و نه انویدیا در این باره پاسخ واضحی نداده اند هر چند نامزد‌هایی احتمالی وجود دارند. "جان کالابرس" استاد دانشگاه واشینگتن دی سی که سیاست خارجی تدریس می‌کند و به طور مرتب در مورد حضور چین در خاورمیانه می‌نویسد، می‌گوید: "بهترین حدس من در مورد کشورهای ایران، عربستان سعودی و امارات هستند. ایران سطح بالایی از مهارت "هک" را از خود نشان داده است. عربستان سعودی و امارات متحده عربی از توانایی مالی برخوردار هستند. ممکن است از قطر و
اسرائیل نیز نام برده شود. در تمام این موارد به نظر می‌رسد عنوان توجیه "امنیت ملی" وجود دارد". کشورهای نفت‌خیز خلیج فارس از بزرگترین هزینه کنندگان جهان در عرصه هوش مصنوعی هستند. عربستان سعودی، امارات متحده عربی و قطر همگی تحول دیجیتالی مداوم اقتصاد خود را در تنوع بخشیدن به صادرات نفت حائز اهمیت قلمداد می‌کنند. اسرائیل سرمایه‌گذاری‌های عمده‌ای در زمینه هوش مصنوعی انجام می‌دهد. در واقع، انویدیا در سال ۲۰۲۰ میلادی یک شرکت سخت افزاری اسرائیلی به نام ملانوکس را خریداری کرد و این شرکت تابعه اکنون پایگاه انویدیا در خارج از ایالات متحده است. چرا آمریکا می‌خواهد صادرات
تراشه به خاورمیانه را کنترل کند؟ دولت ایالات متحده با اعلام محدودیت‌های صادراتی اشاره کرده که تراشه‌های فعال کننده هوش مصنوعی فناوری‌هایی هستند که می‌توانند نیروی مورد نیاز برای مدرنیزاسیون نظامی و نقض حقوق بشر را فراهم سازند. "کریستوفر میلر" نویسنده کتاب "جنگ تراشه‌ها: مبارزه برای حیاتی‌ترین فناوری جهان" در سال ۲۰۲۲ میلادی می‌گوید: "نگرانی اصلی این است که شرکت‌های چینی ممکن است کشورهای خاورمیانه را ابزاری برای فرار از محدودیت‌ها و دسترسی به تراشه‌های پیشرفته‌ای بدانند که در غیر این صورت قادر به خریداری آن نیستند". مطالعه‌ای صورت گرفته در سال ۲۰۲۲ میلادی توسط مرکز فناوری‌های نوظهور آمریکا، به بررسی کشور‌هایی که ارتش چین تراشه فعال کننده هوش مصنوعی را از آنجا دریافت می‌کند پرداخته و این نظریه رسید است که بخش عمده خرید‌های صورت گرفته به طور مستقیم نبوده بلکه از طریق واسطه‌ها انجام شده و توزیع کنندگان در قالب شرکت‌های پوششی را نیز شامل می‌شود. خبرنگاران خبرگزاری "رویترز" در ژوئن سال جاری میلادی از تجارت زیرزمینی تراشه‌های پیشرفته در چین گزارش دادند. فروشندگان چینی به "رویترز" گفته بودند اغلب تراشه‌ها را از شرکت‌های ثبت شده در کشورهای دیگر از جمله هند، تایوان و سنگاپور دریافت می‌کنند.
خلیج فارس و چین چنین مبادلاتی ممکن است در خاورمیانه نیز امکان پذیر باشد، زیرا کشور‌هایی در منطقه که سرمایه گذاری زیادی در عرصه فناوری هوش مصنوعی انجام می‌دهند نیز ظرف مدت پنج تا ده سال گذشته روابط شان را با چین تعمیق بخشیده اند. محققان اندیشکده کارنگی مستقر در واشنگتن در مقاله‌ای نوشته شده در آگوست سال ۲۰۲۳ میلادی اشاره کردند که همکاری‌های فنی و علمی عربستان سعودی با چین حدود هفت سال قوی‌تر شده است. تعداد قابل توجهی از دانشجویان و اساتید دانشگاه علم و صنعت ملک عبدالله چینی هستند. مطالعه بنیاد کارنگی نشان می‌دهد که همکاری بین دانشگاه علم و صنعت ملک عبدالله و سازمان‌های تحقیقاتی مختلف سرزمین اصلی چین به دلیل پیوندهای شخصی که در آنجا شکل گرفته افزایش یافته است. دانشگاه علم و صنعت ملک عبدالله قرار است تا پایان سال جاری ۳۰۰۰ تراشه پیشرفته H۱۰۰ انویدیا را دریافت کند. در مورد هوش مصنوعی امارات متحده عربی نیز در وضعیت مشابهی قرار دارد. آن
کشور در سال ۲۰۱۷ میلادی یک وزارتخانه به نام وزارت هوش مصنوعی تاسیس کرد و در حال حاضر مدل هوش مصنوعی پیشرفته خود به نام فالکون را دارد. در عین حال، اماراتی‌ها شهرتی غیرقابل اعتماد به دست آورده اند. مقام‌های اتحادیه اروپا، ایالات متحده و بریتانیا در اوایل ماه سپتامبر از آن کشور بازدید بعمل آوردند تا تلاش کنند آن کشور واقع شده در حاشیه خلیج فارس را از ارسال کالا‌های تحریم شده به روسیه منصرف کنند. خواسته‌های آنان ظاهرا تراشه‌های فعال کننده هوش مصنوعی را نیز شامل می‌شود. "محمد سلیمان" مدیر بخش فناوری‌های استراتژیک و برنامه امنیت سایبری در انستیتو خاورمیانه در واشنگتن می‌گوید:"هیچ یک از این موارد بدان معنا نیست که ایالات متحده فکر می‌کند امارات و عربستان سعودی عمدا چنین فناوری‌ای را به چین و روسیه تحویل خواهند داد. ایالات متحده شریک مهمی برای هر دو کشور امارات و عربستان سعودی است و آنان نمی‌خواهند تنش ایجاد کنند. مقام‌های امریکایی احتمالا بیشتر در این باره نگرانی دارند که به دلیل حضور روسیه و چین در کشورهای حاشیه خلیج فارس تراشه‌های انویدیا در معرض جاسوسی یا مهندسی معکوس (هنگامی که محصولات برای استخراج اطلاعات تجزیه می‌شوند) و یا انتقال غیر عمدی به پکن و مسکو قرار گیرند". ارتباط چینی اسرائیل در حال افزایش است اسرائیل نیز روابط عمیق تری با چین ایجاد کرده است. هوآوی و شیائومی هر دو مراکز تحقیقاتی در اسرائیل دارند و سرمایه گذاران چینی سرمایه گذاری‌های همراه با ریسک را برای تولیدکنندگان تراشه‌های محلی در اسرائیل تامین مالی کرده اند. "دانیت گال" محققی با تمرکز بر فناوری در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۹ میلادی در سایت شورای روابط خارجی امریکا نوشته بود: "به نظر می‌رسد در سالیان اخیر شرکتی‌های امریکایی فعال در حوزه فناوری مانند "اینتل" از پایگاه‌های اسرائیلی خود به عنوان راه حلی برای ادامه صادرات تراشه‌ها به چین استفاده کرده اند". گال می‌افزاید: "تقاضای چین برای شرکای تجاری فناوری تجاری جایگزین با توجه به تشدید محدودیت‌های تجاری آمریکا یک موهبت اقتصادی غیرمنتظره برای اسرائیل محسوب می‌شود. اهمیت تراشه‌ها برای پیشرفت فناوری و استفاده نظامی بدین معناست که موقعیت اسرائیل حتما توجه واشنگتن را به خود جلب خواهد کرد". اسرائیل ممکن است مجبور شود ارتباط با سرمایه گذاران چینی خود را با نیاز‌های متحد آمریکایی اش با دقت بیشتری متوازن سازد. با این وجود، سلیمان از انستیتو خاورمیانه باور ندارد که محدودیت‌های صادراتی جدید اعلام شده برای اسرائیل اعمال شود. او در این باره می‌گوید: "علیرغم آن که امریکا این موضوع را دوست ندارد، اما واقعیت آن است که اسرائیل روابط نزدیکی با چین و روسیه دارد". با این وجود، محدودیت‌های صادراتی در مورد تراشه‌ها احتمالا از پیش بر انویدیا در اسرائیل تاثیر گذاشته اند. قوانین صادرات ایالات متحده مانند آن چه اعلام شده برای محصولات ساخته شده به طور کامل یا جزئی در نتیجه فناوری ایالات متحده نیز اعمال می‌شود بدان معنا که فرقی نمی‌کند تراشه‌های انویدیا در اسرائیل ساخته شده باشند یا در امریکا. قوانین به طور یکسان اعمال می‌شوند. گزارش‌ها حاکی از آن است که چین پیش‌تر مشتری اصلی انویدیا در اسرائیل بوده است.
ممنوعیت صادرات تا چه اندازه ماهیت سیاسی دارد؟ نه دنیلز و نه هیچ یک از کارشناسان دیگری که با "دویچه وله" گفتگو کردند باور نداشتند که محدودیت‌های صادرات راهی برای اعمال فشار سیاسی بر کشورهای خاورمیانه در مورد انواع معاملات بزرگ تری است که در حال حاضر مذاکره در مورد آن در جریان است از جمله برای مثال در مورد پیمان دفاعی عربستان و آمریکا یا عادی سازی روابط عربستان و اسرائیل. "دنیلز" به "دویچه وله" می‌گوید:" در عوض، ممکن است تصور کنیم که این هدف از این کنترل ارسال پیامی به شرکای خلیج فارس درباره جدیت ایالات متحده به منظور رقابت با چین باشند و پیگیری تاثیرات بلند مدت چنین کنترلی از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود". کانال عصر ایران در تلگرام
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: فناوری
تراشه
خاورمیانه
محدودیت های صادراتی
کشور های خاورمیانه
محدودیت های صادرات
عربستان سعودی
ایالات متحده
محدودیت ها
هوش مصنوعی
خلیج فارس
تراشه ها
کشور ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۰۴۷۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده تصمیم رئیس جمهور چین برای ملاقات با وزیر خارجه آمریکا / توسعه و تقویت اقتصادی، راهکار چین برای مقابله با تحریکات آمریکا / چین بر جذب سرمایه گذاری خصوصی از آمریکا متمرکز است
به گزارش جماران، ایان آرتور برمر (متولد 12 نوامبر 1969) دانشمند علوم سیاسی، نویسنده و کارآفرین آمریکایی است که بر ریسک سیاسی جهانی متمرکز است. او بنیانگذار و رئیس گروه اوراسیا، یک شرکت مشاوره و تحقیقات ریسک سیاسی است . برمر 11 کتاب در مورد مسائل جهانی منتشر کرده است. او در تازه ترین نوشتار به بررسی رابطه ایالات متحده و چین به بهانه سفر اخیر وزیر خارجه ایالات متحده به این کشور پرداخته و می نویسد:
آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا به تازگی از چین ( پکن و شانگهای) بازگشته است. رابطه این دو کشور در حال حاضر در چه وضعیتی است؟ مدیریت تنش بهتر و پایدارتر از آنچه در مدت زمان طولانی پیش از آن دیده ایم، ادامه دارد. البته با توجه به تعداد مسائلی که ما بین این دو کشور اصطکاک ایجاد کرده، مشخص نیست که لزوماً چنین وضعیتی ادامه پیدا خواهد کرد یا خیر؟
درست در طول دو هفته گذشته، رئیس جمهور آمریکا، تعرفه های جدیدی بر فولاد چین وضع و تحقیقات جدیدی را در مورد کشتی سازی چین آغاز کرده است. مخالفت های کنگره ایالات متحده با تیک تاک ادامه دارد. شما خبر 2 میلیارد دلار کمک نظامی اضافی برای تایوان از جانب ایالات متحده را شنیده اید. انتقادات زیادی از سوی آمریکایی‌ها در مورد حمایت مداوم چین از روسیه در جنگ اوکراین با ارائه فن‌آوری‌های با استفاده دوگانه به گوش رسیده است.
با توجه به همه این اختلاف ها آیا رابطه به سمت تقابل بیشتر حرکت خواهدکرد؟ پاسخ واقعا مشخص نیست. وزیر امور خارجه چین گفت که آمریکایی ها باید بین داشتن یک رابطه محدود و یک رابطه مشارکتی یکی را انتخاب کنند و مطمئناً آمریکایی ها ترجیح می دهند هر دو طرف را داشته باشند. آنها می خواهند در زمینه هایی که برای آمریکایی ها مناسب است، مشارکت داشته باشند و در مناطقی که برای آمریکایی ها مناسب است، چین و قدرت این کشور را مهار کنند.
آمریکایی‌ها بیش از سایر کشورها می توانند چنین سیاست دوگانه ای را پیش ببرند زیرا ایالات متحده قدرتمندترین کشور جهان است و در نهایت چینی‌ها بیشتر از آمریکایی‌ها به چین نیاز دارند. با این حال، وابستگی متقابل زیادی میان واشنگتن و پکن وجود دارد و چین هم از توانایی پاسخگویی به سیاست های آمریکا برخوردار است. اما سوال اینجاست که چین تا چه اندازه وارد این بازی تلافی کردن شده است؟ واقعیت این است که پکن عکس العمل مستقیم کمی از خود نشان داده است.
درست است که وزارت خارجه چین اعلام کرد که اگر حمایت تکمیلی از تایوان که خط قرمز چینی هاست امضا شود، اقدامات قاطعانه ای صورت خواهد گرفت و من گمان می کنم که به این معنی است که ما شاهد تحریم های بیشتری از سوی چین علیه پیمانکاران دفاعی ایالات متحده خواهیم بود اما این تا حد زیادی نمادین است. به نوعی مصداق اینکه زدی ضربتی ، ضربه ای نوش کن.
اما در مقابل همه سیاست‌های دیگری که آمریکایی‌ها به تازگی علیه چین اعمال کرده‌اند، ما شاهد تمرکز چینی‌ها بر مقاوم‌تر کردن کشور و اقتصادشان در برابر تلاش‌های آمریکا برای مهار آن بوده‌ایم، اما نه ضربه زدن مستقیم به آمریکایی ها. در واقع وضعیت چینی ها کاملا پایدار به نظر می رسد.
دیدیم که شی جین پینگ ، رئیس جمهور چین همچنان مستقیماً با وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی بلینکن ملاقات کرد، دیداری که حذف آن برای دولت چین بسیار آسان بود و از سوی دیگر از نظر تاریخی در شرایط پرتنش رابطه چنین دیداری مرسوم هم نیست اما آنها ترجیح دادند که این دیدار انجام شود.
وزیر خارجه آمریکا به یک فروشگاه موسیقی رفت و می دانیم که او هم به خوبی گیتار می نوازد و هم به موسیقی علاقه مند است. پوشش رسانه های دولتی چین از آن سفر بسیار انسانی، دوستانه و بی تکلف بود. در حقیقت برای چینی ها کاری ندارد که دکمه رفتار متقابل را فشار دهند تا نشان بدهند که از این وضعیت راضی نیستند اما این انتخاب آنها در جریان سفر بلینکن نبود. ما شاهد یک رفتار فوق العاده از سوی دولت چین بودیم و این بسیار مهم است.
با گفتن همه اینها، باز هم باید بگوییم که مدیریت رابطه با چین چالش برانگیزتر می شود زیرا در ایالات متحده، چه دموکرات یا جمهوری خواه، یکی از معدود مواردی که در سیاست خارجی می توانید روی آن توافق کنید این است که حواستان باید به چینی ها باشد. بنابراین فقط بایدن نمی تواند درباره سیاست واشنگتن در قبال پکن تصمیم بگیرد بلکه کنگره هم نقش خود را دارد.
در مورد رسانه های آمریکایی نیز وضع به همین منوال است و هرکدام ساز خود را درباره این رابطه می زنند و این در حالی است که در چین اگر رئیس جمهور اراده کند همه رسانه ها یک خط را دنبال خواهند کرد. در حال حاضر، تعداد زیادی از شرکت ها و بانک های آمریکایی وجود دارند که مدیران عامل خود را برای سفر به چین می فرستند. تعامل میان مردم دو کشور بسیار زیاد است و این چیزی که مقامات چینی به شدت روی آن متمرکز هستند.
ارتباطات و همکاری های بسیار بیشتری در مورد مواردی مانند آب و هوا و برخی مسائل دیگر میان دو کشور وجود دارد. همچنین در بالاترین سطح ایالات متحده تمایل زیادی برای ارائه اطلاعات بیشتر به چین وجود دارد آنهم در شرایطی که وضعیت جاری در خاورمیانه را می بینیم و چین هم مایل به برقراری آتش بس در غزه است و البته این تمایل میان پکن و واشنگتن در این مقطع مشترک محسوب می شود.
چینی ها دیپلمات های سطح بالا و توانایی زیادی برای جمع آوری اطلاعات که آمریکایی ها دارند، ندارند و به همین دلیل زمانی که مقام های سطح بالای آمریکایی با همتاهای چینی خود درباره خاورمیانه صحبت می کنند چینی ها به یادداشت برداری مشغول شده و البته از این روند راضی و قدردان هم هستند.
بنابراین به طور کلی، من همچنان شاهد تعاملات سطح بالا میان دو کشور هستم که بسیار سازنده است اما همزمان شما در مقابل رابطه ای قرار می گیرید که هیچ اعتمادی در آن وجود ندارد و خط اصلی درگیری در آن به روش‌های مختلف و در مکان‌های مختلف در سراسر جهان ظاهر می‌شود. با گذشت زمان، حفظ این سطح پایدار در روابط ایالات متحده و چین دشوارتر خواهد شد. اما در حال حاضر، من فکر می کنم که ما احتمالاً به این روند حداقل تا زمان انتخابات در نوامبر ادامه خواهیم داد.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان